WYNIKI MIKROSKOPOWE
Stężenia zarodników grzybów wywołujących fuzariozę kłosów, w powietrzu atmosferycznym

Oznaczanie zmian w dobowym stężeniu askospor patogenicznych grzybów Fusarium spp. w powietrzu prowadzono metodą wolumetryczną (objętościową) z wykorzystaniem chwytacza zarodników działającego na podstawie prototypu Hirsta (Burkard Manufacturing Ltd., Wielka Brytania). Pułapkę ustawiono na wysokości gruntu. Konstrukcja aparatu umożliwiała zasysanie 10 litrów powietrza na minutę (14,4 m3/dzień) poprzez wlot o wymiarach 2×14 mm znajdujący się 1 m nad poziomem gruntu. Wewnątrz aparatu umieszczono bęben, który dzięki mechanizmowi zegarowemu poruszał się z prędkością 2 mm/h. Co tydzień na bębnie montowano taśmę celofanową typu Melinex, którą pokrywano warstwą lepiku opartego na bazie wazeliny i heksanu. Taśmę zmieniano o stałej porze w cyklu siedmiodniowym. Oznaczenia liczby askospor grzybów Fusarium spp. wykonano za pomocą mikroskopu świetlnego przy powiększeniu 200×.

Badania prowadzone w latach 2011-2013 w 4 miejscowościach w Polsce wykazały powszechną obecność zarodników Fusarium w powietrzu. Na taśmach z pułapki Burkarda obserwowano liczne zarodniki Fusarium spp. Liczebność zarodników rodzaju Fusarium i poszczególnych gatunków różniła się w czasie, zarówno pod względem terminu, jak i pory dnia. Ustalenie proporcji chorobotwórczych gatunków F. culmorum i F. graminearum wykonano metodą molekularną (patrz: Wyniki badań molekularnych).