Fusarium poae

Gatunek występujący na całym świecie, lecz spotykany głównie w rejonach klimatu umiarkowanego. Najczęściej jest izolowany z nasion i źdźbeł zbóż oraz innych traw. Występuje również sporadycznie na owocach cytrusowych, oraz jako saprofit glebowy. Jest słabym patogenem zbóż, jednakże w dużym nasileniu może powodować deformacje kwiatostanów.

Kultury F. poae (zdj. 1) na pożywce PDA cechują się bardzo szybkim wzrostem, osiągając średnicę 7,5-8 cm w ciągu 4 dni. Grzybnia powietrzna jest obfita, „włochata”, na początku barwy białej, z wiekiem zmieniająca kolor na różowy lub brązowawy. Część kultur posiada charakterystyczny słodkawy zapach, przypominający nieco przejrzałe brzoskwinie. Konidiofory są rozgałęzione, lub nierozgałęzione, grube i krótkie, zakończone monofialidami. Oglądane pod mikroskopem przypominają nieco kiście winogron. Sporodochia tworzą się bardzo rzadko i tylko u niektórych izolatów. Zarodnikowanie następuje dosyć szybko.

Mikrokonidia (zdj. 2) występują licznie, mają kształt kulisty lub owalny z wyraźnym wyrostkiem. Są one najczęściej jednokomórkowe, rzadko dwukomórkowe. Wymiary mikrokonidiów wynoszą 5-10 x 5-8 mikrometrów. Makrokonidia wykształcają się bardzo rzadko. Są krótkie (18-38 µm) i dość grube (3,5 – 7 µm), mogą mieć kształt prosty lub lekko wygięty. Najczęściej 3-przegrodowe, chociaż występują również zarodniki z 4-6 przegrodami. Komórki szczytowe są wygięte i zwężające się, natomiast komórki bazalne posiadają wyraźnie wykształconą stópkę.

Chlamydospory formują się dosyć rzadko i tylko u niektórych izolatów. Występują w skupiskach lub w łańcuchach, najczęściej w starszych koloniach.

Nie jest znane stadium doskonałe Fusarium poae.

Zdj. 1. Kultury F. poae na pożywce SNA

Zdj. 2 Mikrokonidia oraz makrokonidium F. poae, powiększenie 400x