Grzyb ten występuje na całym świecie w krajach klimatu umiarkowanego jako saprofit w glebie lub patogen wielu roślin: strączkowych, goździków, zbóż i wielu innych roślin wieloletnich. W Polsce izolowany jest co roku z ziaren, źdźbeł, korzeni i kłosów żyta, pszenicy, owsa, pszenżyta, kukurydzy i bulw ziemniaka.
Wzrost kultury F. avenaceum na pożywce PDA (zdj. 1) waha się od powolnego do dość szybkiego; w ciągu czterech dni kultury osiągają średnicę 4-5,5 cm. Grzybnia powietrzna jest obfita, barwy białej, jasnożółtej, różowej lub karminowej. W starszych kulturach w centrum kolonii pojawiają się jasnopomarańczowe sporodochia.
Zdj. 1. Kultura F. avenaceum na pożywce PDA
Konidiofory mogą być rozgałęzione, lub nierozgałęzione i z reguły zakończone są monofialidami. Gatunek dość szybko rozpoczyna zarodnikowanie.
Mikrokonidia tworzą się rzadko i są produkowane tylko przez niektóre szczepy. Mają kształt cylindryczny z jedną-dwoma przegrodami. Makrokonidia (zdj. 2) są długie i wysmukłe (10-50 x 3-4,5 µm), cienkościenne, o kształcie prostym lub lekko wygiętym. Komórka szczytowa jest długa i zwężająca się, może być zagięta. Komórki bazalne z reguły posiadają wcięcie, choć zarodniki niektórych izolatów mogą posiadać stópkę. Makrokonidia F. avenaceum posiadają najczęściej 5 przegród, choć występują też zarodniki z 3-4 przegrodami.
Gatunek nie wytwarza chlamydospor, nie jest znane również jego stadium doskonałe.
Zdj. 2. Makrokonidia F. avenaceum, powiększenie 200x