Fusarium culmorum

Gatunek ten występuje na całym świecie, głównie w strefie klimatu umiarkowanego. Łatwo izolowany z gleby jako saprofit. Jako patogen może rozwijać się na wielu gatunkach roślin oraz grzybów jadalnych. W Polsce izolowany był z korzeni, kłosów i łodyg zbóż – głównie pszenicy, jęczmienia, żyta, owsa i kukurydzy, a także z roślin ozdobnych, motylkowatych i bulw ziemniaka. Może zasiedlać nasiona zbóż, powodując spore straty.

Kultury F. culmorum (zdj. 1) rosną szybko (5-7 cm średnicy w ciągu 7 dni) na pożywce PDA, osiągając średnicę 8 cm w ciągu czterech dni. Grzybnia jest obfita, wełnista, najczęściej czerwona z odcieniem żółtym lub jasnobrązowym. Pomarańczowe lub brązowe sporodochia tworzą się bardzo szybko, w ciągu tygodnia na całej powierzchni kolonii. Konidiofory są z reguły rozgałęzione okółkowo i zakończone monofialidami. Zarodnikowanie następuje szybko.

Mikrokonidia nie występują. Makrokonidia (zdj. 2) są krótkie, grubościenne, szerokie, z 3-4 przegrodami. Wielkość ich waha się w zakresie 25-30 x 4-6 µm. Zewnętrzna krawędź jest zakrzywiona, natomiast wewnętrzna prawie prosta. Komórka szczytowa zaokrąglona, tępo zakończona. Komórka bazalna z wcięciem, bez widocznej nóżki.

Chlamydospory o kształcie owalnym lub kulistym powstają dość szybko, po 3-5 tygodniach. Mogą występować pojedynczo, w skupieniach lub łańcuchach. Tworzą się w makrokonidiach lub grzybni powietrznej.

Nie jest znane stadium doskonałe.

Zdj. 1. Kultury F. culmorum na pożywce SNA; strzałką zaznaczono pomarańczowe sporodochium

Zdj. 2. Makrokonidia F. culmorum, powiększenie 400x